Of ik een gewoontedier ben? Niet echt, maar als ik me ergens goed voel, keer ik er wel vaak naar terug. Zo beland ik telkens weer in de Vlaamse Ardennen, mijn soul place, om er te wandelen of te fietsen. Maar met de wandeling door 3 provincies waar ik in deze post over vertel, heb ik letterlijk mijn grenzen verlegd. Want 3 provincies, dat zijn ook 3 toeristische regio’s. Alstemblieft! In dit artikel vertel ik je waarom deze ‘drieprovinciewandeling’ wat mij betreft een dikke, vette ⭐ verdient! Verder vind je in deze post ook nog een verkorte versie van deze topper van bijna 24 km, alsook een wandeling van iets meer dan 7 km in en rond het prachtige Raspaillebos. 1 wandeling door 3 provincies, maar dus ook 3 wandelingen in 1 post!
Oost-Vlaanderen, Henegouwen én Vlaams-Brabant
Toen ik op zoek was naar een lange wandeling in mijn favoriete streek, botste ik op een tocht van bijna 24 km door maar liefst 3 provincies. Deze zogenaamde ‘drieprovinciewandeling’ zou me volgens Visit Geraardsbergen langs enkele van de mooiste vergezichten, bossen en weilanden van Oost-Vlaanderen, Henegouwen én Vlaams-Brabant voeren. Een aantrekkelijke PDF met de beschrijving van een paar hoogtepunten, maakte me toch wel erg benieuwd. Zou deze wandeling de Dauwtriproute in de omgeving van Maarkedal kunnen overtreffen? Zou ze zich kunnen meten met één van mijn andere favorieten, de Wandelwalhalla challenge in Ronse en omstreken?
3 provincies, dat zijn ook 3 toeristische regio’s: de Vlaamse Ardennen, la Wallonie Picarde en het Pajottenland. Op andere wandelingen had ik al even met de taalgrens geflirt, maar het Pajottenland was nieuw. De folder beloofde een gevarieerd en zeer divers landschap, van vlakke weilanden tot dichte bossen. Maar dit 24 km lang? De hoop was er, maar mijn verwachtingen durfde ik toch niet zo hoog te spannen.
Geraardsbergen: één van de oudste steden van België
Ik vatte mijn tocht aan in het Raspaillebos, maar officieel begint de wandeling door 3 provincies in het centrum van één van de oudste steden van België. In de 11de eeuw schonk een zekere Geraard, heer van Hunnegem, een stuk van zijn gebied aan de toenmalige Graaf van Vlaanderen opdat die er een nieuwe stad kon stichten ter versterking van het Vlaamse grondgebied. De naam van deze stad? Geraardsbergen natuurlijk!
Het gezellige marktplein is niet alleen de ideale startplaats voor deze lange wandeling die verder hoofdzakelijk langs onverharde wegen gaat; het is met zijn vele horecagelegenheden ook de perfecte afsluiter ervan. Met al die kilometers (en hoogtemeters) op de teller heb je zeker wel een pause gourmande — wat dacht je van een mattentaartje? — verdiend! Het laatste stukje van de wandeling, beklim je immers één van Geraard’s bekendste hellingen: de Muur van Geraardsbergen. Aan het eind van die beklimming ligt de 110 m hoge top van de Oudenberg, een getuigenheuvel met een spectaculair panoramisch zicht over de streek. Je vindt er ook de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Oudenberg, een kleine bedevaartkapel in neobarokke stijl die je misschien al eens op het scherm zag passeren tijdens de Ronde van Vlaanderen …
Giesbaargen is natuurlijk meer dan mattentaarten en de Muur alleen. De gemeente telt naast de stad zelf ook nog 15 deelgemeenten en maar liefst 8 natuurreservaten. Op de wandeling door 3 provincies wandel je onder meer langs het Raspaillebos, het Kluysbos, de Markvallei en natuurreservaat de Rietbeemd aan beide kanten van de taalgrens.
De Markvallei: een (taal)grensoverschrijdend natuurgebied
Vanuit het centrum van Geraardsbergen gaat de wandeling vervolgens verder in zuidelijke richting, onder meer langs het Arduinbos (een overblijfsel van groot middeleeuws bos met jungle allures), tot vlak over de taalgrens. Hier vóél je als het ware dat je in een andere streek komt: la Wallonie Piccarde. Je maakt er kennis met het 90 ha grote Rietbeemd natuurreservaat. Dit beschermd gebied voor vogels maakt deel uit van het het grote natuurgebied de Markvallei op de grens van de drie provincies. Hier vind je een kleine opmerking bij de route op dit deel van het traject.
De Markvallei is ongeveer 150 ha groot en omvat het landschap rond de Mark, een riviertje dat ontspringt in het Henegouwse Silly en ter hoogte van Geraardsbergen uitmondt in de Dender. Op enkele kleine kernen van lintbebouwing en een handvol verspreide huizen na, is de Markvallei onbebouwd. In dit gebied wordt in de eerste plaats aan land- en bosbouw gedaan. Grote, glooiende hooilanden kenmerken het onwaarschijnlijk mooie landschap langs de Mark.
Je hebt bossen en dan heb je … het Raspaillebos
In het landelijke Viane steek je de grens naar Vlaanderen opnieuw over. Wat verderop ligt Galmaarden, waar de Vlaamse Ardennen overvloeien in het Pajottenland. De zoveelste verrassing op deze wandeling!
Zoals ik reeds aangaf, vatte ik de wandeling door 3 provincies niet aan in het centrum van Geraardsbergen maar aan de rand van het Raspaillebos. En dat heb ik me geen seconde beklaagd! Een bos is een bos, toch? Fout! Het Raspaillebos, op de flanken van de Bosberg, combineert de steile hellingen van de Vlaamse Ardennen met de zachte glooiingen van het Pajottenland. De vele bospaden slingeren zich tussen dichte bossen of langs bredere, bloemrijke dreven. In de lente en zomer zorgt bloeiende daslook haast voor een olfactorische verwarring — Waar zou die afhaalchinees toch zijn?
Ik maakte tijdens mijn vele wandeltochten al kennis met menig mooi bos, maar het Raspaillebos kreeg toch een plaatsje in mijn persoonlijke top 3. Onderaan deze post vind je een aparte route in dit wondermooie stukje natuur. Op deze korte wandeling (7,3 km) maak je niet alleen kennis met het bijzondere, reliëfrijke boslandschap, maar ook met het omliggende netwerk van veldbosjes, oude meidoornhagen, struwelen, houtkanten, knotwilgen, holle wegen en, niet in het minst, prachtige vergezichten en hun grazende bewoners!
Één groot hoogtepunt
Ik maakte de wandeling intussen al twee keer. De eerste keer startte ik aan het Raspaillebos; de tweede keer koos ik ervoor om in het centrum van Geraardsbergen te starten. Mijn voorkeur gaat resoluut uit naar de start in het bos. Op die manier leg je de eerste kilometers af langs een prachtig, natuurlijk parcours met alvast een pak hoogtemeters. Even uitrusten kan je dan een achttal kilometer verderop, bovenaan de Oudenberg of op het marktplein van Geraardsbergen. Start je echter in het centrum, dan staan die laatste mooie maar ook fysiek zware kilometers je helemaal op het einde van de wandeling nog te wachten en riskeer je minder te genieten van wat het landschap te bieden heeft.
De karaktervolle straatjes, buurtwegels langs achtertuintjes en verrukkelijke voet- en veldwegen die klappers zoals de Oudenbergsite, het Raspaillebos en de Markvallei verbinden, zijn evenzeer de moeite waard.
De wandeling door 3 provincies is als je ’t mij vraagt geen aaneenschakeling van hoogtepunten maar wel gewoon één groot hoogtepunt. De karaktervolle straatjes, buurtwegels langs achtertuintjes en verrukkelijke voet- en veldwegen die klappers zoals de Oudenbergsite, het Raspaillebos en de Markvallei verbinden, zijn evenzeer de moeite waard. Om die reden, ik zei het al in de inleiding, verdient de wandeling door 3 provincies een dikke, vette ⭐. Schrikt de afstand (23,8 km) je af? Onderaan deze post vind je een iets kortere, alternatieve route van 17,7 km. Op die wandeling ga je niet tot aan de taalgrens en blijf je ten noorden van de Markvallei. Starten doe je op hetzelfde punt (centrum of Raspaillebos). Ter hoogte van het gehucht Sint-Paulus, vlak voor de klim in het Kluysbos (klein maar zeer de moeite waard!), komt de route weer samen met de langere lus.
Dus of deze wandeling door 3 provincies zich kan meten met andere toppers zoals de Dauwtrip wandelroute en de Wandelwalhalla challenge? Volmondig já! De streek rond Geraardsbergen komt zeker op mijn gewoontelijstje te staan!
Opmerking bij de route
Vlak over de grens met Wallonie, in de straat Chapelle Saint-Pierre, moest ik de weg een beetje zoeken. De eerste keer zag ik enkel een hekken met een bordje “Propriété privée. Chasse interdite” en paste ik de route aan. Ik bleef wat verder langs Chapelle Saint-Pierre stappen en kwam uiteindelijk terug uit op het (overwoekerde) pad langs de oever van de Mark. Dit kan je zien op de 2 kaartjes hieronder: boven zie je de geplande route, onder de route langs Chapelle Saint-Pierre. Beide routes komen samen daar waar deze weg de Mark oversteekt.
De tweede keer bekeek ik het bovengenoemde hekken wat beter en zag ik dat er links toch een opening voor wandelaars was. Ondertussen nam ik ook contact op met de toeristische dienst van de stad Geraardsbergen. Er liep wel degelijk een pad, zij het enorm overwoekerd (hoofdzakelijk brandnetels). Het bordje met “Propriété privée” is een beetje misleidend want dit stukje natuur wordt wel degelijk beheerd door Natuurpunt en Landelijke Gilden. Aangezien ik geen jager ben, besloot ik het pad te volgen. Ik moest mijn weg uiteindelijk een beetje zoeken want wat verderop was het toch echt een wildernis. Maar wat voor één! Het ongerepte stukje langs de pittoreske Mark deed me echt denken aan een riviertje ergens in Frankrijk …
Onderaan deze blog vind je de oorspronkelijke route zoals deze aangeboden wordt door Visit Geraardsbergen. De stad beloofde te kijken of er op dat ene punt een bordje ofzo kan worden geplaatst. Vermijd je dit kleine avontuurlijke stukje graag, dan raad ik je aan om net zoals mij een stukje verder te blijven wandelen op Chapelle Saint-Pierre. Sowieso kom je verder ook uit op het pad (cf. foto hieronder) en proef je toch nog een beetje van dit wilde stukje natuur.
Praktisch route 23,8 km en 17,7 km
Door 3 provincies
Door 2 provincies
Praktisch Raspaillebos (7,3 km)
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!